Voorwoord uit De Roodborst.

Wolter Bos en Johanna Hoek

wolterbos@zonnet.nl

Als je tuinwerk doet, kun je soms het volgende meemaken. Plotseling zit een roodborst bij je in de buurt. Je ziet het warme rood dat vanaf het voorhoofd over keel en borst naar omlaag loopt. Je ziet de glans van het lichtplekje in de grote, donkere kraalogen. En je bent getroffen door de onnadrukkelijke vertrouwelijkheid waarmee de roodborst naar je toe komt.

Natuurlijk kun je dit gevoel gemakkelijk terzijde schuiven. Je zegt: hij komt alleen maar omdat er in de omgewoelde grond iets voor hem te halen valt. Dat klopt, maar toch verbreekt die gedachte de nog maar net begonnen ontmoeting tussen mens en vogel. Wat zou er gebeuren als het gevoel van toenadering serieus neemt? Misschien ontstaan er nieuwe vragen. Waardoor komt de roodborst ons zo nabij en is hij ons zo dierbaar?